Słodkie.
Jedne bardziej, drugie mniej.
Nie o to jednak chodzi, lecz
o ich kruchość.
Najkruchsze kiedy jeszcze świeże.
Mniej gdy trochę poleżą.

Tak łatwo je skruszyć
palcami,
bądź rozgryźć
zębami.

Spójrzmy
od innej strony.
My, nasze życie jest jak one.
Kruche.
Nas też łatwo skruszyć.
Chwycić za gardło i zdusić.

Coraz częściej w jednej chwili
znika
tyle istnień co kopiasta porcja ciastek
z niejednego talerzyka.

W obliczu natury wybryków,
przeznaczenia, które jest nieznane
człowiek jak ciastko
jest kruchy
i zostaje potem po nim
tylko jakiś drobny ślad,
jak na talerzu po ciastkach
okruchy...